بخش میکروبیولوژی، دانشکدۀ زیستشناسی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (3863 مشاهده)
مقدمه: غیرفعالسازی فتودینامیکی ضدمیکروبی (antimicrobial PhotoDynamic Inactivation) aPDI روشی امیدبخش برای از بین بردن باکتریهای مقاوم به آنتیبیوتیک ازطریق تولید گونههای فعال اکسیژن با ترکیب نور و حساسگر نوری است. تاکنون راههای گوناگونی جهت افزایش نفوذپذیری غشای باکتریهای گرممنفی و درنتیجه افزایش اثربخشیaPDI بر آنها توسعه یافته است. کیتوزان، پلیساکارید خطی پلیکاتیونی دارای قابلیت ایجاد از هم گسیختگی در ساختار غشای خارجی باکتریهای گرممنفی است و میتواند به عنوان افزایشدهندۀ پتانسیل حساسگر نوری مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین هدف ما در این مطالعه بررسی توانایی کیتوزان در بهبود و افزایش کارآیی aPDI بهواسطۀ متیلنبلو برروی سلولهای پلانکتونی و بیوفیلم باکتری Pseudomonas Aeruginosa بود.
روش بررسی: در محیط آزمایشگاهی، اثر فتوتوکسیک متیلنبلو بهتنهایی (µM 50، دوز نوری J/cm2 47) و بههمراه کیتوزان (µg/ml 30) برروی 5 جدایۀ بیمارستانی P. aeruginosa مطالعه شد. همچنین اثر فتوتوکسیک متیلنبلو (µM 200) و کیتوزان (µg/ml 1000) با دوز نوری J/cm2 47 برروی بیوفیلم این جدایهها مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: میزان کشندگی aPDI بهواسطۀ متیلنبلو کمتراز یک لگاریتم در تعداد باکتریها در فرم پلانکتونی و بیوفیلم بود درحالیکه aPDI بهواسطۀ متیلنبلو و کیتوزان منجر به کاهش 5/2 و 15/5 لگاریتم در تعداد باکتریها بهترتیب در فرم پلانکتونی و بیوفیلم شد.
نتیجه گیری: یافتههای این مطالعه نشان داد که کیتوزان سبب افزایش کارآیی aPDI بهواسطۀ متیلنبلو علیه باکتری P. aeruginosa در هر دو حالت پلانکتونی و بیوفیلم شد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/1/20 | پذیرش: 1398/2/24 | انتشار: 1398/3/27