دوره ۱۶، شماره ۴ - ( لیزر در پزشکی ۱۳۹۸ )
جلد ۱۶ شماره ۴ صفحات ۱۰-۱۵ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Habibi Kia A, Bahrambeigy M H, Dabaghi A, Sharifi Shushtari S. The Efficacy of Brightness Changes on Detecting Proximal Recurrent Caries in Digital Bitewing Radiograph. lmj 2020; 16 (4) :15-10
URL: http://icml.ir/article-1-464-fa.html
URL: http://icml.ir/article-1-464-fa.html
حبیبی کیا علی، بهرام بیگی محمد حسین، دباغی آرش، شریفی شوشتری ساناز. کارآمدی تغییرات روشنایی در شناسایی پوسیدگی‌های راجعۀ پروگزیمال در رادیوگرافی بایت وینگ دیجیتال: یک مطالعۀ تجربی. فصلنامه علمی پژوهشی لیزر در پزشکی. ۱۳۹۸; ۱۶ (۴) :۱۵-۱۰
دانشکدۀ دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
چکیده: (۳۲۱۴ مشاهده)
مقدمه: امروزه، اغلب سیستم‌های تصویربرداری دیجیتال انواع مختلفی از تکنیک‌های پردازش تصویر را در دسترس قرار می‌دهند. ازاین‌رو، هدف از مطالعۀ حاضر مقایسۀ عملکرد رادیوگرافی دیجیتال با درجات مختلف روشنایی در شناسایی پوسیدگی راجعۀ پروگزیمال بود.
روش بررسی: در این مطالعۀ آزمایشگاهی در هر دو سطح پروگزیمال 52 دندان پرمولر سالم، حفره جهت ترمیم کلاس II آمالگام ایجاد شد. ضایعات پوسیدگی به‌صورت مصنوعی توسط فرز روند 5/0 میلی‌متری به صورت تصادفی در هر دندان ایجاد شد و با آمالگام ترمیم گردید. 104 سطح پروگزیمال دندان‌ها برای تعیین محل پوسیدگی راجعه شماره‌گذاری شد. رادیوگرافی‌های دیجیتال استاندارد با استفاده از سیستم Digora® Optime به عمل آمد. تصاویر در درجات روشنایی مختلف (تنظیمات روشنایی به میزان 25 درصد را بهعنوان روشنایی کم و 50 درصد را به عنوان روشنایی متوسط و 75 درصد را به عنوان روشنایی زیاد درنظر میگیریم) توسط دو مشاهده‌گر ارزیابی شدند.
یافته ها: شاخصه‌ای برآورد اعتبار شامل حساسیت و اختصاصیت محاسبه شد و نیز صحت کلی با استفاده از آنالیزهای تحت منحنی راک محاسبه گردید.
بین حساسیت، اختصاصیت و صحت کلی تصاویر در هر دو مشاهده‌گر در درجات مختلف روشنایی اختلاف معنی‌دار آماری وجود داشت(p<0/001). تصاویر با درجۀ روشنایی متوسط و تصاویر با درجۀ روشنایی زیاد به ترتیب بیشترین و کمترین میزان حساسیت، اختصاصیت و صحت کلی را در بین تصاویر داشتند.
نتیجه گیری: تغییرات روشنایی برای تصاویری که جهت شناسایی پوسیدگی راجعۀ پروگزیمال استفاده میشوند، میتواند به عنوان یک ابزار کمکی مورد استفاده قرار گیرند. تصاویر با درجۀ روشنایی کم و تصاویر با درجۀ روشنایی زیاد ضعیفترین عملکرد را داشتند و جهت شناسایی پوسیدگی راجعۀ پروگزیمال توصیه نمی‌شوند.
روش بررسی: در این مطالعۀ آزمایشگاهی در هر دو سطح پروگزیمال 52 دندان پرمولر سالم، حفره جهت ترمیم کلاس II آمالگام ایجاد شد. ضایعات پوسیدگی به‌صورت مصنوعی توسط فرز روند 5/0 میلی‌متری به صورت تصادفی در هر دندان ایجاد شد و با آمالگام ترمیم گردید. 104 سطح پروگزیمال دندان‌ها برای تعیین محل پوسیدگی راجعه شماره‌گذاری شد. رادیوگرافی‌های دیجیتال استاندارد با استفاده از سیستم Digora® Optime به عمل آمد. تصاویر در درجات روشنایی مختلف (تنظیمات روشنایی به میزان 25 درصد را بهعنوان روشنایی کم و 50 درصد را به عنوان روشنایی متوسط و 75 درصد را به عنوان روشنایی زیاد درنظر میگیریم) توسط دو مشاهده‌گر ارزیابی شدند.
یافته ها: شاخصه‌ای برآورد اعتبار شامل حساسیت و اختصاصیت محاسبه شد و نیز صحت کلی با استفاده از آنالیزهای تحت منحنی راک محاسبه گردید.
بین حساسیت، اختصاصیت و صحت کلی تصاویر در هر دو مشاهده‌گر در درجات مختلف روشنایی اختلاف معنی‌دار آماری وجود داشت(p<0/001). تصاویر با درجۀ روشنایی متوسط و تصاویر با درجۀ روشنایی زیاد به ترتیب بیشترین و کمترین میزان حساسیت، اختصاصیت و صحت کلی را در بین تصاویر داشتند.
نتیجه گیری: تغییرات روشنایی برای تصاویری که جهت شناسایی پوسیدگی راجعۀ پروگزیمال استفاده میشوند، میتواند به عنوان یک ابزار کمکی مورد استفاده قرار گیرند. تصاویر با درجۀ روشنایی کم و تصاویر با درجۀ روشنایی زیاد ضعیفترین عملکرد را داشتند و جهت شناسایی پوسیدگی راجعۀ پروگزیمال توصیه نمی‌شوند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
