دوره 14، شماره 2 - ( لیزر در پزشکی 1396 )
جلد 14 شماره 2 صفحات 2-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Najafi S, Mighani G, Kharrazifard M J, Makhsoosi R, Karimi B, Fatemi S. Effects of CO2 Laser on Fluoride Uptake in Deciduous Enamel. lmj 2017; 14 (2) :11-2
URL: http://icml.ir/article-1-369-fa.html
URL: http://icml.ir/article-1-369-fa.html
نجفی شمس الملوک، میقانی قاسم، خرازی فر محمدجواد، مخصوصی رسول، کریمی بتول، فاطمی سیدمصطفی. اثر تابش لیزر دیاکسیدکربن همراه با فلورایدتراپی موضعی بر جذب فلوراید در مینای دندان شیری. فصلنامه علمی پژوهشی لیزر در پزشکی. 1396; 14 (2) :11-2
4. مرکز تحقیقات لیزر در پزشکی، جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی تهران
چکیده: (3885 مشاهده)
مقدمه: علیرغم کاهش چشمگیر پوسیدگی در دهه‌های گذشته، هنوز هم این بیماری یک مشکل سلامت عمومی به خصوص در کشورهای درحال توسعه است. درسال‌های اخیر، کاربرد ترکیبی لیزر و فلوراید به عنوان روشی نوین در پیشگیری از پوسیدگی معرفی شده است. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی اثر تابش لیزر دیاکسیدکربن همراه با فلورایدتراپی موضعی بر جذب فلوراید در مینای دندان شیری به روش in vitro بود.
روش بررسی: در این تحقیق تعداد 25 دندان آسیای شیری کشیده شدۀ بدون پوسیدگی انتخاب و یک سوم میانی دندان‌ها به چهار قسمت مساوی تقسیم شدند و به طور تصادفی در 5 گروه قرار گرفتند. گروه1: فلورایدتراپی به تنهایی، گروه2: فلورایدتراپی و متعاقب آن لیزرتراپی، گروه3: لیزرتراپی و متعاقب آن فلورایدتراپی، گروه4: لیزرتراپی و متعاقب آن فلورایدتراپی و مجدداً لیزرتراپی و گروه 5: کنترل (بدون اعمال هیچگونه تیماری). لیزر مورد استفاده دیاکسیدکربن با طول موج 10600 نانومتر، توان متوسط یک وات، عرض پالس ده میلی ثانیه و فرکانس 20 هرتز بود که با انرژی هر پالس (fluence) معادل 0.0002 j/cm2 و چگالی هر پالس 0.016 j/cm2 استفاده گردید. در فرآیند فلورایددرمانی، ژل فلوراید سدیم 7/2 درصد مورد استفاده قرار گرفت. میزان فلوروآپاتیت و کریستالیزاسیون به ترتیب با روش‌های FTIR و XRD اندازه‌گیری شد. تغییرات مرفولوژیکی سطحی نیز توسط استریومیکروسکوپ و اسکن میکروسکوپ الکترونی ارزیابی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون ANOVA و Tukeyبا استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در بررسی FTIR، میزان گروه هیدروکسیل هیدروکسی آپاتیت بررسی شد که کاهش آن به معنی واکنش با یون فلوراید بود. نتایج حاصل از آزمون چندمقایس‌های آزمایش FTIR نشان داد که گروه کنترل با تمام گروه‌های دیگر تفاوت معنی‌دار داشت و در این گروه سطح گروه هیدروکسیل‌هیدروکسی‌آپاتیت (3/8±68/66) در بالاترین میزان نسبت به گروه‌های دیگر قرار داشت. مقدار بنیان هیدروکسیل باقیمانده در گروه فلورایدتراپی (3/3±99/33) به میزان معنی‌داری کمتر از گروه کنترل و بیشتر از گروه‌های تحت تابش لیزر بوده است. بین گروه‌های ترکیب، لیزر فلورایدتراپی (11/3±35/12)، فلوراید لیزرتراپی (27/2±08/8) و لیزر- فلوراید-لیزرتراپی (84/2±88/5) تفاوت معنی‌داری وجود نداشته است. شاخص کریستالی شدن در تست XRD در بین گروه‌های آزمایشی و کنترل فاقد اختلاف معنی‌دار بودند.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که کاربرد فلورایدتراپی به تنهایی و یا کاربرد به همراه لیزر CO2 تراپی باعث افزایش جذب فلوراید در دندان های شیری میشود. ولی کاربرد توأم فلورایدتراپی و لیزرتراپی باعث هم افزایی در جذب بیشتر فلوراید در دندانهای شیری نسبتبه کاربرد تنهایی فلورایدتراپی میگردد.
روش بررسی: در این تحقیق تعداد 25 دندان آسیای شیری کشیده شدۀ بدون پوسیدگی انتخاب و یک سوم میانی دندان‌ها به چهار قسمت مساوی تقسیم شدند و به طور تصادفی در 5 گروه قرار گرفتند. گروه1: فلورایدتراپی به تنهایی، گروه2: فلورایدتراپی و متعاقب آن لیزرتراپی، گروه3: لیزرتراپی و متعاقب آن فلورایدتراپی، گروه4: لیزرتراپی و متعاقب آن فلورایدتراپی و مجدداً لیزرتراپی و گروه 5: کنترل (بدون اعمال هیچگونه تیماری). لیزر مورد استفاده دیاکسیدکربن با طول موج 10600 نانومتر، توان متوسط یک وات، عرض پالس ده میلی ثانیه و فرکانس 20 هرتز بود که با انرژی هر پالس (fluence) معادل 0.0002 j/cm2 و چگالی هر پالس 0.016 j/cm2 استفاده گردید. در فرآیند فلورایددرمانی، ژل فلوراید سدیم 7/2 درصد مورد استفاده قرار گرفت. میزان فلوروآپاتیت و کریستالیزاسیون به ترتیب با روش‌های FTIR و XRD اندازه‌گیری شد. تغییرات مرفولوژیکی سطحی نیز توسط استریومیکروسکوپ و اسکن میکروسکوپ الکترونی ارزیابی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون ANOVA و Tukeyبا استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در بررسی FTIR، میزان گروه هیدروکسیل هیدروکسی آپاتیت بررسی شد که کاهش آن به معنی واکنش با یون فلوراید بود. نتایج حاصل از آزمون چندمقایس‌های آزمایش FTIR نشان داد که گروه کنترل با تمام گروه‌های دیگر تفاوت معنی‌دار داشت و در این گروه سطح گروه هیدروکسیل‌هیدروکسی‌آپاتیت (3/8±68/66) در بالاترین میزان نسبت به گروه‌های دیگر قرار داشت. مقدار بنیان هیدروکسیل باقیمانده در گروه فلورایدتراپی (3/3±99/33) به میزان معنی‌داری کمتر از گروه کنترل و بیشتر از گروه‌های تحت تابش لیزر بوده است. بین گروه‌های ترکیب، لیزر فلورایدتراپی (11/3±35/12)، فلوراید لیزرتراپی (27/2±08/8) و لیزر- فلوراید-لیزرتراپی (84/2±88/5) تفاوت معنی‌داری وجود نداشته است. شاخص کریستالی شدن در تست XRD در بین گروه‌های آزمایشی و کنترل فاقد اختلاف معنی‌دار بودند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
