|
مسیرهای سلولی درمان سرطان به روش فوتودینامیک‌تراپی
|
| حسین امیری، منیژه مختاری دیزجی*، حسین مزدارانی |
| استاد گروه فیزیک پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس |
|
|
چکیده: (101 مشاهده) |
فوتودینامیک‌تراپی (PDT) یک روش نوظهور برای درمان سرطان است. سه مولفه اصلی این روش، ماده حساس به نور، نور و اکسیژن می‌باشد. واکنش‌های فوتوشیمیایی نور با ماده حساس به نور، باعث تولید گونه‌های اکسیژن‌های فعال می‌شود، که نتیجه آن مرگ سلول‌های تومورال است. ماده حساس به نور میتواند در اندامک‌های مختلف مانند میتوکندری، لیزوزوم، شبکه آندوپلاسمی، دستگاه گلژی و غشاهای پلاسما قرار گیرد. جایگزیدگی ماده حساس به نور در مکان‌های زیر‌سلولی، تعیین‌کننده سیگنالینگ‌های بعد از PDT است. بر اثر استرس فوتودینامیکی آبشارهای سیگنالینگ متعددی به‌طور همزمان در سلول‌های سرطانی، بسته به محل تخریب زیر سلولی توسط اکسیژن یگانه واکنشی فعال می‌شوند. این سیگنال‌ها به واکنش‌های انطباقی یا مرگ سلولی تبدیل می‌شوند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که PDT میتواند به‌طور مستقیم سلول‌های سرطانی را با القاء موثر مسیرهای مرگ سلولی به روش‌های آپوپتوتیک و غیر آپوپتوتیک (اتوفاژی و نکروز) از بین ببرد. شناسایی تأثیرات مولکولی تنظیم کننده مرگ سلولی پس از PDT یکی از موضوعات مورد علاقه تحقیقات در حوزه درمان سرطان است. این مقاله مروری علاوه‌بر بیان پیچیدگی مکانیسم‌های مولکولی دخیل در پاسخ تومور به فوتودینامیک‌تراپی، جنبه‌های مختلف اکسیژن واکنشی (ROS) ناشی از PDT را نیز بررسی می‌کند. به‌طور خاص، در مورد تأثیر ROS بر روی اجزای سلول و مکانیسم‌های اصلی مرگ سلول ناشی ازPDT بحث خواهد شد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: فوتودینامیک تراپی، مواد حساس به نور، اکسیژن یگانه، مرگ سلولی، آپوپتوز |
|
|
متن کامل [PDF 1134 kb]
(57 دریافت)
|
آموزشی: مروری |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1402/2/9 | پذیرش: 1402/2/10 | انتشار: 1402/2/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
