پژوهشکدۀ زیست فناوری، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران، تهران، ایران
چکیده: (229 مشاهده)
اهداف: درمان فتودینامیکی یک رویکرد موثر برای درمان سرطان است که نور را با عوامل حساس کننده به نور برای تولید رادیکال های آزاد و آسیب به بافت سرطانی ترکیب می کند. این تحقیق به بررسی اثرات راداکلرین به عنوان یک حساس کننده نور در درمان فتودینامیکی بر روی رده سلولی سرطان سینه انسان MDA-MB-231، به طور خاص با القای آپوپتوز در این سلول ها می پردازد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، سلول‌های سرطان سینه انسان (سلول‌های MDA-MB-231) به مدت 4 ساعت تحت تیمار راداکلرین و سپس در معرض لیزر نور قرمز (662 نانومتر) با دو چگالی انرژی (10 و 20 J/cm2) قرار گرفتند. زنده ماندن سلول ها با استفاده از روش MTT اندازه گیری شد. مکانیسم مرگ سلولی توسط فلوسایتومتری تعیین شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که راداکلرین به تنهایی اثرات سیتوتوکسیک کمی دارد. با این حال، به دنبال تابش نور قرمز، یک اثر سیتوتوکسیک قوی روی سلول‌های MDA-MB-231 دارد. نور (J/cm220) و راداکلرین (µg/mL 100) درصد بقای سلولی را به 31 درصد کاهش دادند. مقادیر IC50 بدست آمده برای سلول هایMDA-MB-231 ، 24 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض 10 و 20 J/cm2 به ترتیب 73 و 54 µg/mL بود. بنابراین، اثر Radachlorin/PDT بر سلول‌های MDA-MB-231 هم به غلظت حساس‌کننده نور و هم دوز نور استفاده‌شده بستگی دارد. همچنین القای آپوپتوز در سلول‌های MDA-MB-231 به دنبال درمان فتودینامیکی با واسطه راداکلرین بررسی شد.
نتیجه‌گیری: این داده‌ها نشان می‌دهند که درمان فتودینامیکی با واسطه راداکلرین می‌تواند یک گزینه درمانی مؤثر برای مدیریت سرطان پستان باشد. با این حال، مطالعات برون تنی و درون تنی بیشتری در مورد ایمنی و اثربخشی این روش درمانی مورد نیاز است.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، سلول‌های سرطان سینه انسان (سلول‌های MDA-MB-231) به مدت 4 ساعت تحت تیمار راداکلرین و سپس در معرض لیزر نور قرمز (662 نانومتر) با دو چگالی انرژی (10 و 20 J/cm2) قرار گرفتند. زنده ماندن سلول ها با استفاده از روش MTT اندازه گیری شد. مکانیسم مرگ سلولی توسط فلوسایتومتری تعیین شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که راداکلرین به تنهایی اثرات سیتوتوکسیک کمی دارد. با این حال، به دنبال تابش نور قرمز، یک اثر سیتوتوکسیک قوی روی سلول‌های MDA-MB-231 دارد. نور (J/cm220) و راداکلرین (µg/mL 100) درصد بقای سلولی را به 31 درصد کاهش دادند. مقادیر IC50 بدست آمده برای سلول هایMDA-MB-231 ، 24 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض 10 و 20 J/cm2 به ترتیب 73 و 54 µg/mL بود. بنابراین، اثر Radachlorin/PDT بر سلول‌های MDA-MB-231 هم به غلظت حساس‌کننده نور و هم دوز نور استفاده‌شده بستگی دارد. همچنین القای آپوپتوز در سلول‌های MDA-MB-231 به دنبال درمان فتودینامیکی با واسطه راداکلرین بررسی شد.
نتیجه‌گیری: این داده‌ها نشان می‌دهند که درمان فتودینامیکی با واسطه راداکلرین می‌تواند یک گزینه درمانی مؤثر برای مدیریت سرطان پستان باشد. با این حال، مطالعات برون تنی و درون تنی بیشتری در مورد ایمنی و اثربخشی این روش درمانی مورد نیاز است.
واژه‌های کلیدی: درمان فتودینامیکی، راداکلرین، رده ی سلولی MDA-MB-231، آپوپتوز
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
