مقدمه: پالساکسیمتری و مانیتورینگ اشباع اکسیژن موجب بهبود مراقبتهای پزشکی شده و نسبت به روش پایش نرخ ضربان قلب جنین برتری دارد، زیرا طی آن امکان بررسی مستقیم وضعیت اکسیژن خون جنین فراهم میشود. همچنین در پالساکسیمتری بازتابی امکان اندازهگیری پیوسته درصد اشباع اکسیژن خون جنین فراهم است. به دلیل حساسیت بالای دستگاه پالساکسیمتر بازتابی نسبت به عمق و اندازه پالسدهی شریانی، کالیبراسیون دستگاه اهمیت ویژهای دارد. این تحقیق به کمک روش مونتکارلو، برهمکنش نور و بافت را در طول موجهای مختلف شبیهسازی کرده و با استفاده از 106 فوتون و 49 آشکارساز انجام گرفته است.
روشها: ابتدا یک مدل 10 لایه با ضخامتهای متفاوت که شامل اطلاعات پالس سرخرگ در دو فاز سیستول و دیاستول میباشد، در نظر گرفته شد. در این شبیهسازی ضمن بررسی برهمکنش نور با بافت، جداسازی اطلاعات مادر و جنین صورت گرفت. در ادامه با تعیین طول موجهای بهینه اثر شات نویز و نویز الکترونیکی دستگاهها نیز به مدل اعمال گردید.
نتایج و بحث: با توجه به بهترین محل آشکارساز، به روش سعی و خطا طول موجهای بهینه، 675 و800 نانومتر بهدست آمد. پس از اعمال شات نویز و نویز الکترونیکی به مدل مشاهده گردید که هر کدام از آنها به تنهایی موجب بروز اختلاف زیادی بین درصد اشباع اکسیژن به عنوان ورودی و نتایج میگردد ولی با اعمال همزمان دو نویز، اختلاف کمتر میشود. درصد اشباع اکسیژن به دست آمده نسبت به اطلاعات ورودی 2% خطا ی انحراف از صفر دارد. نتایج این تحقیق میتواند برای طراحی و کالیبراسیون دستگاه پالساکسیمتر مفید واقع شود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |