لیزر نوعی نور برانگیخته­شده و پر­انرژی است که در شرایط عادی در طبیعت دیده نمی­شود ولی با فناوری و وسایل خاص می­توان آن را ایجاد کرد[1]. لیزر با نور معمولی تفاوت­هایی دارد که این ویژگی­ها باعث توانایی­ها و کاربرد­های خاص آن می­شود. نور لیزر درخشان­تر و با شدت بیشتر از نور در طبیعت است. نور لیزر می­تواند سخت­ترین فلزات را بشکافد و به­راحتی از جسم سختی مثل الماس عبور کند و در آن ایجاد حفره نماید. باریکه­های کم­قدرت و فوق­العاده ظریف انواع دیگر لیزر را می­توان برای انجام کار­های بسیار ظریف مثل جراحی روی چشم انسان به­کار برد. نور لیزر را می­توان با دقت بالایی تحت کنترل در­آورد و به­صورت باریکۀ مداومی به­نام لیزر پیوسته یا انفجار­های سریعی به­نام لیزر پالسی استفاده نمود. بر­خلاف نور معمولی، نور لیزر دارای انرژی کاملاً هماهنگی است که به این واسطه قدرت زیادی برای انجام کار­های مختلف در آن ایجاد می­شود. واژۀ لیزر از حروف اول کلماتی که توصیف­کنندۀ ویژگی­های آن است، به­وجود آمده است که به­معنی تقویت نور توسط گسیل القایی تابش[1] است[2].
اولین لیزر جهان در سال 1960 توسط تئودور­مایمن که در آن از یاقوت استفاده شده بود، اختراع گردید. در همان سال پروفسور علی جوان اولین لیزر گازی را به جهانیان معرفی نمود و بعد­ها نوع سوم و چهارم لیزر­ها (لیزر­های مایع و نیمه­رسانا) اختراع شدند. تفاوت پرتو لیزر با نور معمولی از خاصیت­های مهمی است که در این پرتو وجود دارد. این خصوصیات عبارت­اند­از: همدوسی، تک­فامی،‌ مستقیم بودن و شدت زیاد. خواص مذکور در نور معمولی دیده نمی­شود و از این ویژگی­ها برای کار­های مختلف استفاده می­شود[3].

متن کامل [PDF 966 kb]   (12486 دریافت)