دوره 14، شماره 3 - ( لیزر در پزشکی 1396 )
جلد 14 شماره 3 صفحات 3-9 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shahbi S, Chiniforush N, Davoodi A, Jahanshiri Moghaddam M, Karimi B, Fatemi S M. Effects of Ga-Al-As Laser on biocompatibility and Bioactivity of a PLGA-PEG-Hydroxyapatite composite scaffold. lmj 2017; 14 (3) :9-3
URL: http://icml.ir/article-1-376-fa.html
URL: http://icml.ir/article-1-376-fa.html
شهابی سیما، چینی فروش نسیم، داودی علی، جهانشیری مقدم مریم، کریمی بتول، فاطمی سید مصطفی. بررسی اثر لیزر کم توان Ga- Al-As بر زیست سازگاری و زیست فعالی داربست کامپوزیتی PLGA-PEG-Hydroxyapatite. فصلنامه علمی پژوهشی لیزر در پزشکی. 1396; 14 (3) :9-3
مرکز تحقیقات لیزر در پزشکی جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران
چکیده: (4010 مشاهده)
مقدمه: داربستهای زیست تخریب‌پذیر به همراه بیوسرامیک‌ها زیست سازگاری بسیار خوبی را در بسیاری از کاربردهای مهندسی بافت از خود نشان داده‌اند و توانسته‌اند رشد سلول‌ها و همچنین سازمان‌یابی سه بعدی شبه‌بافتی آنها را سبب گردند، انتظار میرود لیزرهای کمتوان بتوانند این روند را بهبود بخشند.
روش بررسی: در این مطالعه اثر لیزر کمتوان Ga- Al-As با طول‌موج 830 نانومتر (و توان خروجی 400mW) از فاصلۀ یک سانتی‌متری به مدت 100 ثانیه در روز بر زیست سازگاری وزیست فعالی داربست کامپوزیتی PLGA-PEG-Hydroxyapatite در روزهای 7 و 14 بررسی شده است.
یافته‌ها: برمبنای نتایج به ترتیب بلور هیدروکسیآپاتیت نسبت به کامپوزیت و کوپلیمر، زیست سازگاری بیشتری دارند و این میزان طی زمان افزایش می‌یابد. لیزر بر زیست سازگاری هیدروکسیآپاتیت در هر دوزمان اندازه‌گیری معنی‌دار است وباعث افزایش آن می‌شود ولی این اثر بر کوپلیمر مورد آزمایش به‌طورکلی معنی‌دار نیست. تابش لیزر در کامپوزیت باعث افزایش اندک و معنی‌دار زیست سازگاری می‌گردد همچنین به ترتیب بلور هیدروکسیآپاتیت نسبت به کامپوزیت و کوپلیمر زیست فعالی یا بیواکتیویتۀ بیشتری دارند و باعث افزایش فعالیت آنزیم آلکالنفسفاتاز می‌شوند و این میزان طی زمان افزایش می‌یابد هر دوی این روندها دارای تفاوت معنی‌دار می‌باشند. اما، اثر لیزر بر زیست فعالی یا بیواکتیویتۀ هیدروکسیآپاتیت در هر دو زمان اندازه‌گیری معنی‌دار نیست وباعث افزایش آن نمیشود این اثر بر کوپلیمر مورد آزمایش نیز به طورکلی معنی‌دار نیست. درخصوص کامپوزیت هم میتوان گفت که تابش لیزر باعث افزایش اندک زیست فعالی در روز چهاردهم می‌گردد ولی این تغییر مختصر معنی‌دار نمی‌باشد.بررسی اثر لیزر به تنهایی نیز بیانگر عدم تفاوت معنی‌دار در افزایش بقاء و بیواکتیویتۀ سلول‌ها و فعالیت آنزیم آلکالنفسفاتاز در گروه تابش لیزر می‌باشد.
نتیجه‌گیری: تابش دوز و طول موج لیزرمورد آزمون در این مطالعه میتواند موجب بهبود زیست سازگاری هیدروکسیآپاتیت و کامپوزیت شود ولی بر کوپلیمر بی اثر است. همچنین این تابش بر بیواکتیویته و میزان آنزیم آلکالنفسفاتاز سلول‌ها در مجاورت مواد مورد آزمون بی‌تأثیر بوده است.
روش بررسی: در این مطالعه اثر لیزر کمتوان Ga- Al-As با طول‌موج 830 نانومتر (و توان خروجی 400mW) از فاصلۀ یک سانتی‌متری به مدت 100 ثانیه در روز بر زیست سازگاری وزیست فعالی داربست کامپوزیتی PLGA-PEG-Hydroxyapatite در روزهای 7 و 14 بررسی شده است.
یافته‌ها: برمبنای نتایج به ترتیب بلور هیدروکسیآپاتیت نسبت به کامپوزیت و کوپلیمر، زیست سازگاری بیشتری دارند و این میزان طی زمان افزایش می‌یابد. لیزر بر زیست سازگاری هیدروکسیآپاتیت در هر دوزمان اندازه‌گیری معنی‌دار است وباعث افزایش آن می‌شود ولی این اثر بر کوپلیمر مورد آزمایش به‌طورکلی معنی‌دار نیست. تابش لیزر در کامپوزیت باعث افزایش اندک و معنی‌دار زیست سازگاری می‌گردد همچنین به ترتیب بلور هیدروکسیآپاتیت نسبت به کامپوزیت و کوپلیمر زیست فعالی یا بیواکتیویتۀ بیشتری دارند و باعث افزایش فعالیت آنزیم آلکالنفسفاتاز می‌شوند و این میزان طی زمان افزایش می‌یابد هر دوی این روندها دارای تفاوت معنی‌دار می‌باشند. اما، اثر لیزر بر زیست فعالی یا بیواکتیویتۀ هیدروکسیآپاتیت در هر دو زمان اندازه‌گیری معنی‌دار نیست وباعث افزایش آن نمیشود این اثر بر کوپلیمر مورد آزمایش نیز به طورکلی معنی‌دار نیست. درخصوص کامپوزیت هم میتوان گفت که تابش لیزر باعث افزایش اندک زیست فعالی در روز چهاردهم می‌گردد ولی این تغییر مختصر معنی‌دار نمی‌باشد.بررسی اثر لیزر به تنهایی نیز بیانگر عدم تفاوت معنی‌دار در افزایش بقاء و بیواکتیویتۀ سلول‌ها و فعالیت آنزیم آلکالنفسفاتاز در گروه تابش لیزر می‌باشد.
نتیجه‌گیری: تابش دوز و طول موج لیزرمورد آزمون در این مطالعه میتواند موجب بهبود زیست سازگاری هیدروکسیآپاتیت و کامپوزیت شود ولی بر کوپلیمر بی اثر است. همچنین این تابش بر بیواکتیویته و میزان آنزیم آلکالنفسفاتاز سلول‌ها در مجاورت مواد مورد آزمون بی‌تأثیر بوده است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
