|
نقش طب مکمل و جایگزین در درمان زخم‌های حاد و مزمن:یک مرور روایی
|
| هومن تقوی، عبدالرضا محمدی کوشکی، محسن فاتح* |
| گروه پژوهشی پزشکی مبتنی بر سبک زندگی، مرکز تحقیقات لیزر در پزشکی، سازمان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران |
|
|
چکیده: (535 مشاهده) |
بروز زخم و تبعات روانی - اقتصادی آن همواره از بزرگترین مشکلات مراکز درمانی نظیر بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و کادر درمانی بوده است. علی‌رغم پیشرفت‌های گسترده صورت گرفته در طب مدرن، با این حال نمی‌توان نقش طب مکمل و جایگزین را در بهبود پروسیجر‌های درمانی و نتایج حاصله از رژیم‌های درمانی طب مدرن نادیده انگاشت. با توجه به فراوانی مطالعات صورت‌گرفته در این حیطه در سرتاسر دنیا، به‌نظر می‌رسد که مطالعاتی نظیر مطالعه حاضر جهت مروری بر شواهد حاصله از کارآزمایی‌های معتبر انجام گرفته بر روی روش‌های طب مکمل و جایگزین ضروری باشد.
بروز زخم و تبعات روانی - اقتصادی آن همواره از بزرگترین مشکلات مراکز درمانی نظیر بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و کادر درمانی بوده است. میزان بار اقتصادی ناشی از درمان زخم در سال 2018 معادل 18.4 میلیارد دلار بوده است و انتظار می‌رود با نرخ رشد سالانه مرکبی معادل 3.9٪ از سال 2019 تا 2026 رشد کند (1). از‌طرفی زخم‌های مزمن به تنهایی چالشی بزرگ برای کادر درمانی و نظام سلامت کشور‌های مختلف هستند. به گونه‌ای که آمار جدید در ایالات متحده حاکی از صرف هزینه‌ای معادل 25 میلیارد دلار در سال برای مدیریت زخم‌های مزمن می‌باشد که رقم مزبور ناشی از رنج کشیدن 6.5 میلیون نفر تنها در ایالات متحده می باشد که دارای زخم مزمن هستند (2). مشکلات ناشی از زخم‌های مزمن به همین جا ختم‌نشده بلکه چنین زخم‌هایی موجب افزایش مدت زمان بستری بیماران در مراکز درمانی، از دست دادن تحرکات بیماران، کاهش قابل توجه کیفیت زندگی بیماران و همراهانشان و همچنین افزایش ریسک عفونت‌های بیمارستانی می‌شوند(3). با همه موارد ذکر‌شده، پاندمی اخیر ناشی از کووید-19 نیز مزید بر علت شده و دسترسی به خدمات درمانی را برای افرادی که دارای زخم‌های مزمن و حاد بوده‌اند سخت‌تر نمود.
روش‌های درمانی متعددی در طب مکمل و جایگزین وجود دارند که هر‌چند به‌طور تجربی برای درمانگران محلی و افراد غیر‌حرفه‌ای اثربخشی‌شان در درمان زخم‌ها به اثبات رسیده است، اما اکثر آنان به‌‌دلیل آزمایش‌نشدن در مطالعات علمی نظیر کارآزمایی‌ها، همچنان به طور محافظه‌کارانه‌ای توسط طیف محدودی از جامعه پزشکی به‌کار می‌روند. البته در این بین مطالعاتی نیز به‌طور علمی و مبتنی بر شواهد برای بررسی کارایی روش‌های رایج در طب مکمل و جایگزین انجام گرفته است و کارایی روش‌های مذکور را در تحقیقات برای التهاب، سرطان و سایر بیماری‌های مزمن، با موفقیت ثبت نموده‌اند. با توجه به افق امیدوار‌کننده‌ای که مطالعات موجود بر روی طب مکمل و جایگزین در زمینه درمان بیماری‌های مختلف ایجاد کرده‌اند، توصیه می‌شود که پژوهشگران در مطالعات آتی توجه بیشتری به این زمینه، علی‌الخصوص در مورد کاربرد طب مکمل و جایگزین در درمان زخم‌های حاد و مزمن داشته باشند. فلذا با توجه به کمبود مطالعه‌ای جامع و راهگشا به جهت راهنمایی کادر درمانی در زمینه استفاده طب مکمل و جایگزین در بالین، بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف بررسی مطالعات صورت گرفته بر روی تأثیر طب مکمل و جایگزین در درمان زخم، به انجام رسانیم.
|
|
| |
|
|
متن کامل [PDF 899 kb]
(299 دریافت)
|
آموزشی: مروری |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1401/7/23 | پذیرش: 1401/7/10 | انتشار: 1401/7/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
