دوره 17، شماره 2 - ( لیزر در پزشکی 1399 )
جلد 17 شماره 2 صفحات 16-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Effects of Polyphenol Dalbergin on the Biological Changes of Ionizing Radiation in X-ray on T47D Cell Line. lmj 2020; 17 (2) :25-16
URL: http://icml.ir/article-1-485-fa.html
URL: http://icml.ir/article-1-485-fa.html
مهدی زاده ولوجردی فرشته، گلیایی بهرام، پریور کاظم، نیکوفر علیرضا. اثرات پلی فنول دالبرجین بر تغییرات بیولوژیکی پرتو یونیزان اشعۀ ایکس برروی ردۀ سلولی T47D. فصلنامه علمی پژوهشی لیزر در پزشکی. 1399; 17 (2) :25-16
گروه زیست‌شناسی، دانشکدۀ علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
چکیده: (2662 مشاهده)
سرطان پستان رایج‌ترین سرطان تشخیصی در زنان و عامل اصلی مرگ در آنها است. سرطان پستان حدود یکسوم از کل سرطانهای زنان را تشکیل میدهد که درصورت تشخیص به موقع میتواند به یکی از سرطانهای قابل علاج تبدیل گردد. ردۀ سلولیT47D جزء ردۀ سلولی کارسینوم هست که به عنوان ردۀ سلولی با منشأ سرطانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. T47D نمایندۀ گروهی از سلول‌های سرطان سینه با ویژگی ER+ با گیرندهای استروژنی α و β و گیرندۀ پروژسترون میباشد. پلیفنول‌ها احتمالاً مهمترین ترکیبات گیاهی هستند که تاکنون شناسایی و مطالعه شده‌اند. دالبرجین از نئوفلاونوئیدهای سنتز شده است، نئوفلاونوئیدها دارای اثر سیتوتوکسیک هستند که سمیت ویژۀ توموری دارد. گیاه Dalbergia sisso در ایران با نام گیاه جک یا شیشم نامیده و در مناطق جنوب ایران کشت داده میشود.. امروزه، درمان ترکیبی توسط پرتو بسیار حائز اهمیت میباشد، درمان ترکیبی توسط پرتو انواع مختلفی دارد یکی از آن موارد استفاده از داروها و پرتوهای درمانی همزمان با مصرف دارو در جهت کاهش انواع بیماری‌های سرطان میباشد.
روش بررسی: در این پژوهش تأثیر داروی دالبرجین برروی ردۀ سلولی T47D به وسیلۀ غلظتسنجی، پرتودهی وآپوپتوز بررسی گردید. سلول‌های سرطانی سینه ردۀ T47Dتحت تیمار دالبرجین با غلظت‌های 000001/0، 00001/0، 0001/0، 001/0، 01/0، 1/0، 1، 10و 30 میکرومولار قرار گرفته‌اند. بعد از گذشت زمان‌های 24، 48 و 72 ساعت، 100 میکرولیتر از استوک MTT با غلظت نهایی mg/ml 05/0 در محیط کشت در هر چاهک افزوده شد. پس از گذشت سه ساعت از زمان انکوباسیون، رسوب آبی فورمازان مشاهده شد. در مرحلۀ بعد، قدرت کلونیزایی سلول‌ها در حضور پلیفنول دالبرجین و پرتو به صورت همزمان مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین ردۀ سلولی T47Dو با تراکم cell/cm2 20000 در پلیت‌های 24 چاهکی کشت داده شدند و بعد از گذشت 48 ساعت از زمان کشت سلول‌های T47D میزان بقاء و آپوپتوز سلول‌ها بررسی شد.
یافته ها: نتایج به دست‌آمده در محیط آزمایشگاه نشان داد که داروی دالبرجین به تنهایی یک داروی مؤثر برروی درمان ردۀ سلولی T47D کشت داده شده است که منجر به نابودی آنها میشود. بنابراین مناسب‌ترین زمان برای درمان این نوع سلول‌های سرطانی 48 ساعت و غلظت کشندگی این دارو در ردۀ سلولیT47D بررسی و 001/0 میکرومولار میباشد. همچنین این دارو در حضور پرتوی یونیزان اشعۀ ایکس خاصیت حساسیت پرتویی بیشتری را از خود نشان میدهد و منجر به القاء آپوپتوز در سلول‌های سرطانی گردیده شد.
بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که درمان ترکیبی پرتوهای یونیزان و پلیفنول دالبرجین به عنوان درمان سرطان سلول‌های T47D کشت داده شده در شرایط آزمایشگاهی میتواند به کار گرفته شود. بنابراین این دارو مانند سایر پلیفنول‌های گیاهی میباشد و با توجه به میزان غلظت کشندگی آن اثر پرتویی خود را نشان میدهد.
یافته ها: نتایج به دست‌آمده در محیط آزمایشگاه نشان داد که داروی دالبرجین به تنهایی یک داروی مؤثر برروی درمان ردۀ سلولی T47D کشت داده شده است که منجر به نابودی آنها میشود. بنابراین مناسب‌ترین زمان برای درمان این نوع سلول‌های سرطانی 48 ساعت و غلظت کشندگی این دارو در ردۀ سلولیT47D بررسی و 001/0 میکرومولار میباشد. همچنین این دارو در حضور پرتوی یونیزان اشعۀ ایکس خاصیت حساسیت پرتویی بیشتری را از خود نشان میدهد و منجر به القاء آپوپتوز در سلول‌های سرطانی گردیده شد.
بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که درمان ترکیبی پرتوهای یونیزان و پلیفنول دالبرجین به عنوان درمان سرطان سلول‌های T47D کشت داده شده در شرایط آزمایشگاهی میتواند به کار گرفته شود. بنابراین این دارو مانند سایر پلیفنول‌های گیاهی میباشد و با توجه به میزان غلظت کشندگی آن اثر پرتویی خود را نشان میدهد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
