دوره 15، شماره 4 - ( لیزر در پزشکی 1398 )
جلد 15 شماره 4 صفحات 10-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دکتری فیزیک گرایش اپتیک و لیزر، گروه فیزیک، دانشکدۀ علوم پایه، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران
چکیده: (3823 مشاهده)
مقدمه: بهینه‌سازی آشکارسازهای نوری به‌منظور تشخیص سیگنال‌های بیولوژی با دقت و حساسیت بالا در تشخیص انواع سرطان ها و تومورها برخوردار از اهمیت زیادی است. در این مطالعه یک ساختار بهینۀ آشکارساز مبتنی بر اثرات پلاسمونیکی در بیوحسگرهای تشخیص سیگنال‌های سرطان پستان از بافت نرمال مورد بررسی قرار گرفته است.
روش بررسی: یک ساختار بهینۀ آشکارساز مبتنی بر اثرات پلاسمونیکی در بیوحسگر تشخیص سیگنال‌های سرطان پستان از بافت نرمال پیشنهاد شده است. به‌منظور بهینه کردن آشکارسازهای تشخیص سرطان پستان، اثرات پلاسمونیک مجموعه از نانوذرات کروی طلا و نقره برروی زیرلایۀ سیلیکون در طول موج‌های مختلف بررسی شده است. خواص اپتیکی شامل ضرایب جذب و فاکتور بهبود برای نانوذرات طلا و نقره، طیف عبوری و بازتابی میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی در محدودۀ طول موج لیزر فرودی، تولید پلاسمون پلاریتون سطحی در سطح مشترک نانوذرات نقره و نیم‌رسانا و نحوۀ انتشار آنها درون مادۀ فعال آشکارساز محاسبه شده است. درنهایت به برهمکنش تابش فرودی با پلاسمون‌های جایگزیده در حالت تشدید و انتشار پلاسمون پلاریتون‌های سطحی در طول موج‌های مختلف به‌صورت جذب در مادۀ فعال سیلیکونی پرداخته شده است.
یافته ها: نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد افزودن نانوذرات پلاسمونیک باعث افزایش 50 درصدی توان جذب شده در مقایسه با آشکارسازهای متداول می‌گردد.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان می‌دهد برای بهینه‌سازی توان جذب شده به‌منظور آشکارسازی تشخیص سرطان پستان از بافت نرمال باید ساختار متناوبی با دورۀ تناوب 9 نانوذرات از جنس نقره و شعاع آنها در محدودۀ 75 نانومتر انتخاب شود.
روش بررسی: یک ساختار بهینۀ آشکارساز مبتنی بر اثرات پلاسمونیکی در بیوحسگر تشخیص سیگنال‌های سرطان پستان از بافت نرمال پیشنهاد شده است. به‌منظور بهینه کردن آشکارسازهای تشخیص سرطان پستان، اثرات پلاسمونیک مجموعه از نانوذرات کروی طلا و نقره برروی زیرلایۀ سیلیکون در طول موج‌های مختلف بررسی شده است. خواص اپتیکی شامل ضرایب جذب و فاکتور بهبود برای نانوذرات طلا و نقره، طیف عبوری و بازتابی میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی در محدودۀ طول موج لیزر فرودی، تولید پلاسمون پلاریتون سطحی در سطح مشترک نانوذرات نقره و نیم‌رسانا و نحوۀ انتشار آنها درون مادۀ فعال آشکارساز محاسبه شده است. درنهایت به برهمکنش تابش فرودی با پلاسمون‌های جایگزیده در حالت تشدید و انتشار پلاسمون پلاریتون‌های سطحی در طول موج‌های مختلف به‌صورت جذب در مادۀ فعال سیلیکونی پرداخته شده است.
یافته ها: نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد افزودن نانوذرات پلاسمونیک باعث افزایش 50 درصدی توان جذب شده در مقایسه با آشکارسازهای متداول می‌گردد.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان می‌دهد برای بهینه‌سازی توان جذب شده به‌منظور آشکارسازی تشخیص سرطان پستان از بافت نرمال باید ساختار متناوبی با دورۀ تناوب 9 نانوذرات از جنس نقره و شعاع آنها در محدودۀ 75 نانومتر انتخاب شود.
واژه‌های کلیدی: آشکارسازی برهمکنش لیزر با بافت، آشکارسازهای پلاسمونیک، پلاسمون پلاریتون جایگزیده، آرایۀ نانوذرات
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |