دوره 15، شماره 3 - ( لیزر در پزشکی 1397 )
جلد 15 شماره 3 صفحات 8-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهشکدۀ لیزر و پلاسما، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (3487 مشاهده)
مقدمه: طیفسنجی بازتابی پخشی به عنوان یک روش غیر تهاجمی جایگاه و کاربردهای ویژهای در شاخۀ پزشکی پیدا کرده است که در آن نور با تابشی غیر مخرب وارد بافت بیولوژیکی میشود و در زمان خروج از بافت حاوی اطلاعات ارزشمند طیفی از موضع مورد نظر خواهد بود. در این تحقیق بررسی کمی تغییرات ضریب جذب کلی کروموفور هموگلوبین به عنوان عامل اصلی اکسیژن‌رسانی در خون و یکی از مهمترین فاکتورهای خونی نشان‌‌دهندۀ عوامل بیماریزا مورد ارزیابی قرار گرفته است.
روش بررسی: این مقاله به شیوۀ مطالعۀ موردی به بررسی رفتار طیفی هموگلوبین و محاسبۀ مشخصۀ ضریب جذب در دو حالت غیرشفاف‌سازی نوری و شفافسازی نوری بافت پوستی میپردازد. بدین منظور 5 نمونۀ مرد داوطلب و با رضایت آگاهانه با شرایط آزمایشگاهی یکسان توسط تکنیک طیفسنجی بازتابی پخشی مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. آنالیز رفتار طیفی از نمونه‌ها از طریق سه طیف اخذشده از ناحیۀ داخلی انگشت دست هر فرد در حالت‌های بدون شفافسازی نوری مکانیکی بافت، حالت با شفافسازی نوری مکانیکی بافت و طیفسنجی بعد از حالت با شفافسازی انجام شده است.
یافته ها و نتیجه‌گیری: با ارزیابی کمی نتایج به دست آمده از تغییرات ضریب جذب و رفتار طیف‌های مذکور مشخص گردید که مقادیر ضرایب جذب کروموفورهای اکسی و دیاکسی هموگلوبین حاصل از روش طیفسنجی در حالت با شفافسازی نسبت به حالت بدون شفافسازی کاهش مییابد و مجدداً با حذف عمل شفافسازی به حالت قبل از شفافسازی بازمی‌گردند. این نتیجه با توجه به مقادیر به‌دست آمده از طریق محاسبۀ ضریب جذب کلی طیف از آنجا حائز اهمیت است که میتوان روش شفافسازی نوری مکانیکی را به عنوان روشی برگشت‌پذیر و امن ازنظر حفظ شرایط فیزیولوژیکی بافت در طیفسنجی به منظور کاهش پراکندگی نور درون بافت و کاهش ضخامت بافت پیشنهاد داد.
روش بررسی: این مقاله به شیوۀ مطالعۀ موردی به بررسی رفتار طیفی هموگلوبین و محاسبۀ مشخصۀ ضریب جذب در دو حالت غیرشفاف‌سازی نوری و شفافسازی نوری بافت پوستی میپردازد. بدین منظور 5 نمونۀ مرد داوطلب و با رضایت آگاهانه با شرایط آزمایشگاهی یکسان توسط تکنیک طیفسنجی بازتابی پخشی مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. آنالیز رفتار طیفی از نمونه‌ها از طریق سه طیف اخذشده از ناحیۀ داخلی انگشت دست هر فرد در حالت‌های بدون شفافسازی نوری مکانیکی بافت، حالت با شفافسازی نوری مکانیکی بافت و طیفسنجی بعد از حالت با شفافسازی انجام شده است.
یافته ها و نتیجه‌گیری: با ارزیابی کمی نتایج به دست آمده از تغییرات ضریب جذب و رفتار طیف‌های مذکور مشخص گردید که مقادیر ضرایب جذب کروموفورهای اکسی و دیاکسی هموگلوبین حاصل از روش طیفسنجی در حالت با شفافسازی نسبت به حالت بدون شفافسازی کاهش مییابد و مجدداً با حذف عمل شفافسازی به حالت قبل از شفافسازی بازمی‌گردند. این نتیجه با توجه به مقادیر به‌دست آمده از طریق محاسبۀ ضریب جذب کلی طیف از آنجا حائز اهمیت است که میتوان روش شفافسازی نوری مکانیکی را به عنوان روشی برگشت‌پذیر و امن ازنظر حفظ شرایط فیزیولوژیکی بافت در طیفسنجی به منظور کاهش پراکندگی نور درون بافت و کاهش ضخامت بافت پیشنهاد داد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |