دوره 15، شماره 3 - ( لیزر در پزشکی 1397 )
جلد 15 شماره 3 صفحات 2-7 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دپارتمان جراحی، بیمارستان امام خمینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده: (3629 مشاهده)
مقدمه: طی دو دهۀ اخیر از تابش نور لیزر Pulsed – dye laser (PDL) در درمان اسکارهای هیپرتروفیک و کلوئید استفاده شده که با درجات مختلفی از موفقیت همراه بوده است. این کارآزمایی بالینی تصادفی شده با گروه کنترل به‌منظور بررسی اثر استفادۀ پروفیلاکتیک (دو هفته بعد از عمل جراحی) از PDL 585 nm در کاهش شدت اسکارهای جراحی تیروئیدکتومی طرح‌ریزی و اجرا شد.
روش بررسی: در این طرح 60 بیمار که عمل جراحی تیروئیدکتومی در آنها انجام شده بود به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و تحت تابش PDL 585nm با دوز پایین (همپوشانی 10 درصد، فلوئنس8-7 J/cm2، سایز باریکۀ 7 میلیمتر، پهنای زمانی پالس 3-5/1 میلیثانیه) قرار گرفتند. ارزیابی اسکارهای بیماران قبل از انجام پروسه و نیز طی زمان‌های پیگیری یعنی انتهای ماه اول و دوم و 2 ماه بعد از آخرین جلسۀ لیزر توسط پزشک مستقل با استفاده ازVancouver Scar Scale (VSS) و تهیۀ فوتوگرافی استاندارد صورت گرفت. در پایان مطالعه داده‌های حاصل از پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی) و آمار استنباطی (آزمون آماری کای اسکوئر و تست فیشر) با استفاده از نرم‌افزار SPSS22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی‌داری 05/0 درنظر گرفته شده است.
یافته ها: دو ماه بعد از سومین جلسۀ تابش، ضایعات گروه لیزر بهبود قابل توجهی را ازنظر پیگمانتاسیون، واسکولاریتی، انعطاف‌پذیری و ارتفاع نشان دادند و این تفاوت به لحاظ آماری بین گروه درمان و کنترل معنی‌دار بودP<0.001) )، ولی به لحاظ نوع نخ مورد استفاده در گروه درمان هیچ تفاوتی به لحاظ پارامترهای مورد مطالعه در دو گروه مشاهده نشد (p>0.05).
نتیجه‌گیری: نتایج این کارآزمایی بالینی تصادفی شده نشان می‌دهد که استفادۀ پروفیلاکتیک از سه جلسه تابش لیزرPDL 585 nm با دوز پایین می‌تواند به عنوان روشی مناسب و درعین حال ایمن در بهبود پیگمانتاسیون، واسکولاریتی، انعطاف‌پذیری و کاهش ارتفاع اسکار ناشی از خط برش جراحی تیروئیدکتومی محسوب گردد.
روش بررسی: در این طرح 60 بیمار که عمل جراحی تیروئیدکتومی در آنها انجام شده بود به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و تحت تابش PDL 585nm با دوز پایین (همپوشانی 10 درصد، فلوئنس8-7 J/cm2، سایز باریکۀ 7 میلیمتر، پهنای زمانی پالس 3-5/1 میلیثانیه) قرار گرفتند. ارزیابی اسکارهای بیماران قبل از انجام پروسه و نیز طی زمان‌های پیگیری یعنی انتهای ماه اول و دوم و 2 ماه بعد از آخرین جلسۀ لیزر توسط پزشک مستقل با استفاده ازVancouver Scar Scale (VSS) و تهیۀ فوتوگرافی استاندارد صورت گرفت. در پایان مطالعه داده‌های حاصل از پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی) و آمار استنباطی (آزمون آماری کای اسکوئر و تست فیشر) با استفاده از نرم‌افزار SPSS22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی‌داری 05/0 درنظر گرفته شده است.
یافته ها: دو ماه بعد از سومین جلسۀ تابش، ضایعات گروه لیزر بهبود قابل توجهی را ازنظر پیگمانتاسیون، واسکولاریتی، انعطاف‌پذیری و ارتفاع نشان دادند و این تفاوت به لحاظ آماری بین گروه درمان و کنترل معنی‌دار بودP<0.001) )، ولی به لحاظ نوع نخ مورد استفاده در گروه درمان هیچ تفاوتی به لحاظ پارامترهای مورد مطالعه در دو گروه مشاهده نشد (p>0.05).
نتیجه‌گیری: نتایج این کارآزمایی بالینی تصادفی شده نشان می‌دهد که استفادۀ پروفیلاکتیک از سه جلسه تابش لیزرPDL 585 nm با دوز پایین می‌تواند به عنوان روشی مناسب و درعین حال ایمن در بهبود پیگمانتاسیون، واسکولاریتی، انعطاف‌پذیری و کاهش ارتفاع اسکار ناشی از خط برش جراحی تیروئیدکتومی محسوب گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |