مرکز تحقیقات لیزر در پزشکی جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران
چکیده: (3789 مشاهده)
مقدمه: داربستهای زیست تخریبپذیر به همراه بیوسرامیکها زیست سازگاری بسیار خوبی را در بسیاری از کاربردهای مهندسی بافت از خود نشان دادهاند و توانستهاند رشد سلولها و همچنین سازمانیابی سه بعدی شبهبافتی آنها را سبب گردند، انتظار میرود لیزرهای کمتوان بتوانند این روند را بهبود بخشند.
روش بررسی: در این مطالعه اثر لیزر کمتوان Ga- Al-As با طولموج 830 نانومتر (و توان خروجی 400mW) از فاصلۀ یک سانتیمتری به مدت 100 ثانیه در روز بر زیست سازگاری وزیست فعالی داربست کامپوزیتی PLGA-PEG-Hydroxyapatite در روزهای 7 و 14 بررسی شده است.
یافتهها: برمبنای نتایج به ترتیب بلور هیدروکسیآپاتیت نسبت به کامپوزیت و کوپلیمر، زیست سازگاری بیشتری دارند و این میزان طی زمان افزایش مییابد. لیزر بر زیست سازگاری هیدروکسیآپاتیت در هر دوزمان اندازهگیری معنیدار است وباعث افزایش آن میشود ولی این اثر بر کوپلیمر مورد آزمایش بهطورکلی معنیدار نیست. تابش لیزر در کامپوزیت باعث افزایش اندک و معنیدار زیست سازگاری میگردد همچنین به ترتیب بلور هیدروکسیآپاتیت نسبت به کامپوزیت و کوپلیمر زیست فعالی یا بیواکتیویتۀ بیشتری دارند و باعث افزایش فعالیت آنزیم آلکالنفسفاتاز میشوند و این میزان طی زمان افزایش مییابد هر دوی این روندها دارای تفاوت معنیدار میباشند. اما، اثر لیزر بر زیست فعالی یا بیواکتیویتۀ هیدروکسیآپاتیت در هر دو زمان اندازهگیری معنیدار نیست وباعث افزایش آن نمیشود این اثر بر کوپلیمر مورد آزمایش نیز به طورکلی معنیدار نیست. درخصوص کامپوزیت هم میتوان گفت که تابش لیزر باعث افزایش اندک زیست فعالی در روز چهاردهم میگردد ولی این تغییر مختصر معنیدار نمیباشد.بررسی اثر لیزر به تنهایی نیز بیانگر عدم تفاوت معنیدار در افزایش بقاء و بیواکتیویتۀ سلولها و فعالیت آنزیم آلکالنفسفاتاز در گروه تابش لیزر میباشد.
نتیجهگیری: تابش دوز و طول موج لیزرمورد آزمون در این مطالعه میتواند موجب بهبود زیست سازگاری هیدروکسیآپاتیت و کامپوزیت شود ولی بر کوپلیمر بی اثر است. همچنین این تابش بر بیواکتیویته و میزان آنزیم آلکالنفسفاتاز سلولها در مجاورت مواد مورد آزمون بیتأثیر بوده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1396/9/22 | پذیرش: 1396/9/22 | انتشار: 1396/9/22